​

Hoe dit project begon:

   

Al meer dan vijftien jaar heb ik de behoefte om het werk van Poucette Fauconier, mijn grootmoeder van vaders kant, te onthullen. Niet alleen het werk, maar ook haar grote persoonlijkheid. Vijftien jaar schilderijen, gouaches, tekeningen, krantartikelen , catalogi en een overvloedige correspondentie wachten geduldig op de dag dat ik de taak ga aanpakken.

Ik zat vast in een tweekamerappartement in Buenos Aires zonder de mogelijkheid om te reizen tijdens de eerste lockdown van onze huidige gezondheidscrisis en het bewijs dat het moment daar was, kwam over me heen. Deze ruimte-tijd-onderbreking kan een kans worden.

Omdat het werk sinds Poucettes dood in 2004 fysiek bij mijn zus in Breda was, begonnen we een pingpong-uitwisseling van informatie in het buitenland. Anju haalde de mappen met tekeningen uit de laden, de schilderijen  uit de kisten (die in dit geval vanwege ruimtegebrek niet op onze muren hingen), de krantenartikelen uit de ordners en de correspondentie uit de dozen. Ze nam er foto's van die ze me in grote hoeveelheden stuurde. Ik heb de krantenartikelen uitgeplozen en gecategoriseerd, een tijdlijn opnieuw gemaakt, voorlopige titels van de schilderijen gezocht en alles op een webpagina gedigitaliseerd.

Toen ik naar Breda kon reizen, begon ik haar correspondentie te sorteren en daarna te lezen. We wisten daarvan ​​vóór haar dood, ze had ons er openlijk van op de hoogte gebracht; het was voor ons, ze heeft het aan ons nagelaten. Het was nodig om te weten wie ze was geweest en in dit perspectief waren sommige van haar brieven voorzien van annotaties die ze later toevoegde voor een beter begrip. Ze had kleine pakjes gemaakt, op auteur en situatie, gebonden met een papieren lint, als cupcakes.

Dus terwijl de aandacht van een deel van de wereld werd getrokken door de Netflix-televisieseries, ging ik op in de fascinerende hoofdstukken van haar hectische leven, door de blik en het schrijven van de verschillende personages die er deel van uitmaakten.

Ze maakte het voor mij gemakkelijker om de concepten van de brieven die ze naar haar gesprekspartners had gestuurd, te bewaren.

In de hoop dat de sociale en culturele activiteiten spoedig hun beloop kunnen hervatten en er een formele overzichtstentoonstelling kan ontstaan, ben ik blij haar werk, haar carrière en enkele fragmenten uit haar leven virtueel te kunnen delen. 

​

verhaal van de auteur

Maïka Eggericx