SAINTES-MARIES-DE-LA-MER
de zoektocht van de zigeunervader en Galicha
1950-26 jaar
"Het vliegtuig ging recht omhoog, ik was naar andere horizonten gegaan. Ik wilde twee weken stoppen bij Saintes-Maries-de-la- Mer en daar de zigeuners leren kennen. Ik had een grote behoefte om mijn identiteit te veranderen en een nieuwe identiteit aan te nemen voor mezelf om mezelf beter te begrijpen en beter begrepen te worden door anderen. Zonder enige voorbedachte rade kwam deze bevestiging uit mijn hoofd: "Mijn vader is niet mijn vader, mijn bloedvader is een zigeuner, Roemeens, paardentrainer in een circus". Iedereen geloofde het meteen, het leek erop dat ik eindelijk begrepen werd. Iedereen geloofde het zo erg dat het voor mij in dit spel werkelijkheid werd. Mijn Roemeense vader, ik wilde zijn spoor vinden in Stes-Maries-de-la-Mer. "
​
"Ik heb de indruk een soort droom te leven die me wakker maakt en me innerlijke vreugde geeft, eerder een kracht, een verzoening. Sinds mijn aankomst hier, zei ik je, voelde ik me erg eenzaam, een beetje ongelukkig, bezorgd, alsof ik voor een hek stond waar ik niet doorheen kon , al deze zigeuners, bohemiens, sinti, reizigers zoals ze worden genoemd, keken me indringend aan, kwamen om sigaretten te vragen en probeerden me allemaal mee te nemen. Ze waren eng en bovenal voelde ik me heel erg teleurgesteld. Ik wist niet hoe ik ze moest benaderen, hoe ik ze moest laten vergeten dat ik de vrouw was, de rupin, de rijke vrouw zoals ze zeggen. En ik dacht eraan om Stes-Maries achter te laten met een vluchtige indruk en uiterlijk van een ras dat voor mij altijd nostalgie is geweest en waaraan ik niet heb deelgenomen. "
"De woonwagens komen langs alle wegen: georganiseerde woonwagens, gemonteerd op palen of eenvoudige woonhangwagens bedekt met een tent in bogen die door een paard worden getrokken."
​
'Oude auto's, in prachtige rococo stijl getrokken door ouwe knollen, of door benzineauto's van welke aard dan ook, maar nog veel meer door paarden. Ze zijn walgelijk en soms mooi.
In blauwe tinten , mauves, kwam alles tot rust volgens hun verbeelding. "
​
​
"In blauwe tinten, mauves, kwam alles tot rust volgens hun verbeelding.
Geen hotel op dat moment, ik had een kamer in een café gevonden en ik keek naar deze opstelling van kampen waar ik lichtjes liep, verbaasd, geamuseerd door deze wereld die ik niet kende en die mij fascineerde.
​
​
"Ik heb lang gelopen en ik ging op het zand liggen, maar na twee uur werd ik gek van deze wind, een strand dat een beetje op de Belgische kust lijkt, veel duinen maar niemand erin; zo nu en dan dan een man met paard met een lange snoek in de hand, stierenhouders, witte paarden die vrij rondrennen, veel moerassen; het is prachtig als poëzie. "
"En toen kwamen er steeds meer zigeuners en 's avonds waren er feesten. Ze zongen Spaans wat erg op Arabisch leek, speelden gitaar, dronken en dansten. Reeds in mij groeide een waanzinnige liefde voor hen. Een verlangen om één van hen te zijnat me van binnen pijn deed. Iedereen raakte me lichtjes aan en keek veel naar me. Ik sprak in mezelf, een vrouw en een vreemdeling met een dozijn van hen, elkaar verdringend om me te benaderen als mannen in de buurt van een vrouw. Er was een jongen, bijna een kind, van ongehoorde zuiverheid, schoonheid. Je bleef maar naar hem kijken, vooral door die puurheid.
Hij keek me nauwelijks aan, vroeg me niet om sigaretten of om met hem uit te gaan. "
Een erg knappe jongen van in de twintig met een roos in zijn mond (waar heeft hij die gevonden? Er zijn hier geen rozen), hele mooie meisjes allemaal zwanger en heel veel kinderen ...
Galicha, kleine zigeuner, zo puur, zo mooi, analfabeet. Ik wilde je leren schrijven om jezelf te verdedigen; jij, je beschermde me met je sjaal als het waaide, je bond hem om mijn nek, of je sloeg je door de tijd getekend jasje om mijn schouders heen.
We sliepen samen op het zand, verstrengeld; we sliepen samen in mijn kamer waar je gewoon uit het raam klom, lachend om de witte lakens van het bed; je had nog nooit in een echt bed geslapen. Bij zonsopgang, als een kat, sprong je uit het raam, we aten brood, vleeswaren, fruit; je blik vernauwde zich toen ik de etenswaren wilde betalen.
Soms werden je ogen bedroefd, kwam er een grote auto voorbij en zei je: "Ik zou hem graag willen bezitten en ver met je willen gaan.
Twee weken lang hebben we een onmogelijke droom geleefd.
Er kwamen overal toeristen aan, brutaal, luidruchtig, soms onbeschoft. Je nam me mee weg van het feest, en bracht me naar het eigen feest van de zigeuners. Je leende een gitaar, ik wilde de mijne vanuit België naar je opsturen, maar je weigerde. Je hebt alles geweigerd. Soms zei je tegen mij: "Je praat te veel". Je geloofde alleen in daden en je had gelijk. Ik, die van je hield in het heden, ik heb je verraden, omdat ik verder aan het ontsnappen was.
Maar zijn we echt vrijer als we een zigeunervader hebben?
'De dag dat je wegging, klampte je je aan me vast en mijn ogen waren vol tranen, je wilde niet weggaan. Je neven kwamen, je maakte ruzie, als een zigeuner. Je woorden draaiden om mij heen en je vertrok, terwijl je je schouders ophaalde alsof je het koud had. lopend achter je karretje, getrokken door een paard. Zittend in het zand, zoals in een droom, zag ik je verdwijnen. Het leek wel een tafereel. Fietsend in Tunesië, beschaamd, ontrouw, rende ik weg; ik haatte mezelf. Op een dag stapte ik voor het eerst op een grote boot, richting Tunesië, een andere droom, en ik was je al vergeten. '
Galicha (Henri Fournier) stuurde twee brieven naar Poucette in Tunesië, geschreven door een vriend. De tweede brief kwam vanuit Ariane, waar hij zijn toevlucht had gezocht bij een neef, nadat hij ruzie had gehad met zijn ouders. Hij smeekte haar om een beslissing te nemen, haar beloften na te komen en zich zo snel mogelijk bij hem te voegen. Poucette schreef hem, maar eerder reisverhalen, die Galicha ongerust maakten.
Toen ontving Poucette een brief van de moeder van Galicha.
Gignac 20 - 10 50
Mevr,
Daarnaast moet u er meer over weten.
Ik heb uw brief ontvangen en in reactie daarop laat ik u weten dat mijn zoon getrouwd is en ik zou graag willen dat de correspondentie met hem stopt omdat ik wil dat het huishouden goed verloopt.
Daarnaast moet u er meer over weten.
Niets meer
Ontvang mevrouw, my
Respectvolle groeten
Daarnaast moet u er meer over weten.
Roze
Daarnaast moet u er meer over weten.
Galicha was op 10-jarige leeftijd verloofd met een kleine zigeunerin. Als gevolg hiervan schreef Poucette nooit meer.
